Zomervakantie 2023 - Puerto Rico en Florida

Maandag 31 juli en dinsdag 1 augustus: een werkdag en uitstap naar de noordkust (en koffer en knie)

Maandag 31 juli - werken

Yeah, de koffer is er! Hij staat voor de deur. Ik zie aan whatsapp berichtjes dat hij gisteravond om half 12 is bezorgd. Fijn dat de chauffeur het zo heeft opgelost en ons niet wakker heeft gemaakt. Meteen even wat spullen uitgepakt, oa het vogelboek. Toch wel fijn om alles op papier te zien ipv alleen op een schermpje. Al ben ik blij hoe goed de Merlin app werkt om soorten op te zoeken.

Henk naar Añasco gebracht en daarna boodschappen bij de grote supermarkt daar. Voor 3 dagen eten gekocht. Net op tijd terug voor bijkletsen met wat collega's. Koffie, lekkers. Jongens slapen uit. We doen de hele dag weinig meer dan achter computer zitten en op telefoons kijken. Simon is nog even naar het zwembad gegaan, wachtte daar op de stortbui die eraan leek te komen, maar die niet kwam. Wel veel gerommel, maar geen regen.

Samen met Bastiaan Henk opgehaald. Daarna koken, grotendeels door Simon (rijst met kip, groene puntpaprika's en 'orange sauce'), eten en nog wat foto's uitzoeken.

Dinsdag 1 aug - Naar het noorden (rotstekeningen, snorkelen, vogelen) - Karens knie stuk

Allemaal vroeg op. Henk belt even met Nunspeet, ik zet wat foto's online. Zetten Henk af en rijden dan ruim 1,5 uur naar de noordkant van het eiland, voorbij Arecibo. Doel is een rotspunt die Bastiaan heeft gevonden waar je in zee kunt springen en waar oude rotstekeningen zijn. Is inderdaad erg mooi, je loopt over oud koraal naar boven. Er zijn veel sternen (brown noddy en bridled tern) en soort rotszwaluwen. In een gat in de rotsen/koraal kun je naar beneden en dan door een gat een grottenstelsel in. Er zijn andere mensen voor ons die dat doen. Simon en Bastiaan ook. Ik vind het lastig om het gat in te komen en als ik terug spring naar de grond, gaat er iets stuk in mijn linker knie. Doet even heel erg pijn, maar zakt wel weer af. Ik kan er daarna wel op staan, maar de knie zwikt. Ik vermoed dat de kruisband kapot is.... De jongens vragen of ze terug moeten komen, maar dat hoeft niet. Ik zie ze later wat verder beneden lopen en zie zelf ook nog wat rotstekeningen. Ze zijn gegraveerd. Een gids van een groepje vertelt dat ze 600-1000 jaar oud zijn.

Met wat hulp van de jongens kom ik weer beneden. Rechtuit lopen gaat wel, moet geen draaien maken en niet teveel gewicht erop zetten. We komen nu uit op de parkeerplaats waar we eerder voorbij gereden waren vanwege de kosten. Betalen voor de vorm nog entreegeld ($10 pp, we betalen voor 2), ookal zijn we vanaf een andere kant binnen gekomen. Blijkbaar gaat het erom dat we particulier terrein betreden. Vragen de weg naar het strand; mogen (ws ivm mijn gestrompel) wel een korte route nemen, door een hek. Ik parkeer mezelf op een mooie ronde rots op het strand (oud hersenkoraal), de jongens gaan zwemmen en snorkelen. Ik zie ze een eind verderop één voor één uit het water klimmen terwijl de ander in het water blijft: ze gaan van een hoge rots springen. Bastiaan eerst, daarna Simon. Blijkbaar leuk! Daarna gaan ze ook nog naar een eilandje waar Bastiaan vanaf springt. Vind ik een minder goed idee, het eiland zit vol met sternen (noddies en bridled); ik denk niet dat ze nog broeden, maar ze worden wel verstoord. Later maar even zeggen dat hij zoiets niet weer moet doen.

Na zo'n 2 uur zijn ze terug, helaas ondanks het insmeren en het dragen van een uv-t-shirt toch verbrand op de plekken die tijdens snorkelen boven water zijn: dijen en kuiten. Goede les. Met hun hulp strompel ik weer van het strand af en we lopen via de weg terug naar de auto. Rechtuit lopen gaat gelukkig redelijk. Ik durf het dan ook wel aan om de tweede bestemming van vandaag te bezoeken: het Cambalache state forest. Dit wordt genoemd als vogel hotspot, maar de timing is blijkbaar slecht: er is tijdens de korte wandeling (Simon en ik) vrijwel geen vogel te horen of zien. Ik had gehoopt op nog enkele nieuwe endemen, maar het blijft bij twee soorten duiven. Ook leuk, maar die kende ik al. Eén ervan is trouwens wel het vermelden waard, de NLse naam is 'musduif'. heel toepasselijk, hij is echt niet groter dan een mus!

Dan maar weer op de terugweg. Eerst naar de Walmart waar we op de heenreis ook zijn geweest. De jongens halen de benodigde boodschappen en staan lang in de rij bij de kassa. Omdat we nauwelijks lunch hebben gehad (er waren geen etensstalletjes in de buurt van onze bestemmingen), halen we hier ook nog een pizza. Er is wifi, ik app met Henk dat we rechtstreeks naar zijn werk rijden om hem te halen. Door druk verkeer zijn we daar pas tegen 18u, in de regen.

Thuis gaat Bastiaan met Henk koken (kipburgers en coleslaw). Na het eten gaan de mannen nog even naar het zwembad. Ik ga douchen en naar bed. Ben moe.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!